Aandacht voor de gewone man.

02-03-2018 09:37

Het moet eind de jaren zeventig geweest zijn dat ik de eerste maal de naam Fred Dielens hoorde. Ik woonde nog net niet in Ternat en las Knack, een jong blad dat in Vlaanderen met Frans Verleyen als hoofd van een jonge redactie, het medialandschap veranderde. Wijlen Johan Anthierens (wat mis ik die man zijn scherpe, creatieve pen) had een gesprek met Fred die als opkomende Vlaamse socialist tot de Rode Leeuwen behoorde. Vlaming zijn en socialist was de hype van het ogenblik. Het socialisme klauwde en kwam op voor de man die je terugvond in het Achturenhuis (socialistisch café/lokaal), de bakfietser was nog zijn banden aan het oppompen. Een Achturenhuis dat de socialisten nadien bijna volledig kwijt speelden aan het opkomende Vlaams Blok dat handig gebruik maakte van de onderhuids levende schrik bij deze kiezers die zich in de steek gelaten voelden.

We zijn 40 jaar verder en “Zeg maar Fred” durft wel nog eens klauwen, zijn zorgen voor de gewone man in onze samenleving, waar velen aan voorbij gaan, is nog steeds zijn “core business”. Zijn recente, spectaculaire tuimeling aan jeugdcentrum Puls waar hij vier gebroken ribben en een week ziekenhuis aan overhield, belet niet dat we een uitgebreid gesprek hebben. Hij heeft zich voorbereid, de aandacht voor inhoud is duidelijk aanwezig. Hij zat tien jaar in het Federaal en Vlaams Parlement, was driemaal schepen en evolueerde van SP-A naar LVB en werd voorzitter van de gemeenteraad. Gerard Platteau lijmde in zijn glorieperiode iedereen en alles, beter dan een ultralijm Bisonkit. Fred was na de fusie in 1976 zelfs de eerste, weliswaar dienstdoende burgemeester van Ternat. Gerard Platteau en zijn broer René lagen in de clinch waardoor er een hertelling diende te gebeuren. In afwachting was Fred burgemeester, hij kijkt hier nog glunderend op terug.

Volks

Zes jaar geleden maakte Fred zijn eigen lijst Volks en sloot zich aan bij CD&V dat hem in de armen sloot. Voor de komende verkiezingen is hij opnieuw van de partij en hij heeft er met Sandra De Nil een tweede kandidaat voor Volks bij. Hij kijkt ernaar uit, want na een periode van vrij starre politiek waarbij een sterke LVB jarenlang de lakens uitdeelde, lijkt er nu wel wat verandering mogelijk. Zelf loopt hij zes jaar “op straat” en luistert hij naar kleine en grote noden. Politiek doe je niet alleen het jaar van de verkiezingen, is hier geen loze bemerking.

Hij is nog steeds actief in de sociale-en welzijnssector. Hij vindt het vooral spijtig dat Ternat, door zijn sterke lokale lijst, geen echte binding meer heeft met de hogere bestuursinstanties. Dit verklaart volgens hem de immense problemen die er nu zijn op de Assesteenweg, de wat aparte verhouding met een instantie als de NMBS (parkeerdossier), De Lijn, ruimtelijke ordening (dossier Demarie, PRUP The Leaf). Je kan je op de duur nog afvragen, vervolgt Fred, wie volgt hier dergelijke belangrijke beslissingen nog correct op in Ternat? En vooral, wie weet hier nog de weg naar het beslissingsniveau in Brussel?

Hij hoopt dat Volks en CD&V de grootste fractie worden na de verkiezingen. Fred verwacht ook een goede score voor N-VA die volgens hem toch een sterke oppositie voerde. Wat er gebeurt in Ternat onder de noemer van de “burger” vindt hij OK maar mag geen excuus zijn om dezelfde fouten uit het verleden te maken. Hij meent dat een gemeentelijke politieke lijst normaal genoeg de relatie met de Ternatse burger onderhoudt. Indien de politici dit niet doen, worden ze immers nadien electoraal afgestraft door diezelfde burger.

Prioriteiten (h)erkennen

Volgens Fred Dielens zijn een nette, rustige leefomgeving en een vlotte mobiliteit twee speerdossiers in het huidige Ternat. Volgens hem zijn er wel heel wat items die de gemeente “verhitten ”op dit ogenblik. Hij vernoemt het project “The Leaf” met zijn 11 cinema’s, 15 winkels, fastfood enz. Ook de site van het vroegere Sun Chemical, het verdere volstouwen van de Assesteenweg, de appartementengolf in Lombeek zijn dossiers die in Ternat gerealiseerd worden, maar eigenlijk voor het niveau van Ternat niet vanzelfsprekend zijn, aldus Fred.

Er valt voor elk van deze dingen wat te zeggen geeft hij toe, maar het is duidelijk dat het huidige bestuur hier geen visie heeft. Hij noemt het de schijfjespolitiek. Ieder project op zich passeert wel maar men beseft niet dat alles bij mekaar uiteindelijk Ternat onleefbaar gaat maken. Een handelswijze die ook gebruikt werd in het dossier van “The Leaf” waarbij het project werd opgedeeld waardoor het bij aanvraag gemakkelijker de strot ingaat, zoals een worst die in plakjes wordt gesneden. In vele van deze ophefmakende dossiers dient het overleg met de hogere overheid opnieuw te worden opgestart. Er mag geen tijd worden verloren.

Het huidige bestuur heeft geen oplossing meer voor de problemen van de Ternatse bevolking, aldus Fred. Veel te dure projecten werden via studiebureaus op tafel gelegd en de laatste financiële reserves werden aangesproken. Geen wonder, zo gaat Fred verder, dat sindsdien op de gemeenteraden van Ternat bijna nog enkel positieve verhalen worden geformuleerd door CD&V-Volks en de N-VA.

Volks wil staan voor wat de Ternattenaar aanvoelt als wenselijk en noodzakelijk voor de doorsnee burger. Noem het gerust het belang van Jan met de pet, de sociale ondertoon zit er steeds in vervat. Als voorbeeld haalt Fred de herrie rond de parkeerkaarten aan. Fred zegt hierover ” De Ternattenaren betalen al genoeg gemeentebelastingen en moeten dus in hun eigen gemeente niet opdraaien voor supplementaire parkeerkosten. Tevens wegen deze kosten verhoudingsgewijs zwaarder door voor mensen met een lager inkomen, dit kan dus niet voor ons!” Een strijdvaardige Fred, zijn bulderende stem en lach samen met zijn sociale bewogenheid, vormen zijn handelsmerk.

In volgende artikels komen ook de andere lijstrekkers aan bod in voorbereiding van de lokale verkiezingen van oktober. Fred mocht als nestor de spits afbijten.

Belleman