Ach, 1 september…
Waar is de goede oude/ jonge tijd naartoe?
Als klein ventje aan de hand van je moe naar school. Bij mij waren het toen nog nonnetjes, aangevuld met ongelooflijke lekendames die nog niet direct in ‘den huwelijken’ staat waren.
Die eerste momenten, je vergeet ze nooit! De kap en beginnende snor van zuster Clémence, ze zijn voor altijd in het geheugen opgeslagen.
Super gemotiveerd, ongeduldig en nieuwsgierig. Nadien met ouder worden, werd het anders. School werd eerder de samenscholing van vrienden en leren deden we enkel als het echt noodzakelijk werd.
School is en blijft van enorm belang, de wissel op de rest van je leven.
Vrijdag 1 september is het opnieuw zo ver. Wel wat anders dan vroeger, alhoewel ik denk dat uiteindelijk de emoties hetzelfde blijven als zoveel jaar terug?
Potloden gescherpt, IPad opgeladen, een nieuwe boekentas hoeft niet elk jaar, verse gel van Men Station in het haar… De gastjes kunnen er weer tegenaan en de meisjes wachten, frisgewassen nog geurend naar de zomer die de ganse maand september nog zal opflakkeren.
Voor vele ouders is het een rush zowel ’s morgens als ’s avonds. Tijdig de kinderen afzetten en ophalen, indien sommigen konden, ze dropten het jonge grut met de wagen op de speelplaats.
Wie in het centrum van Ternat schoolloopt, zal dit voorlopig even anders dienen aan te pakken. De ingrijpende en noodzakelijke wegenis- en rioleringswerken zullen wat vindingrijkheid vragen en andere afspraakplaatsen dienen gezocht. De timing kon misschien beter maar probeer maar eens de planning van een aannemer op zijn kop te zetten. Geduld wordt een onmisbare deugd, zeker voor wie in het centrum naar school gaat.
De juf en de meester zullen evenwel even goed gezind zijn als steeds, het is immers een frisse start, hun verse klantjes staan op te wachten. Vertrouwde en onbekende gezichtjes lachen hen toe.
Een schril contrast met wat “natte ogen mama’s” die hun hoogste goed zien verdwijnen in de alwetende mond van het grote onderwijsmonster. Het wordt een bang afwachten tot ’s avonds om te kijken hoe het geweest was in het nieuwe klasje.
Ja ze worden of zijn groot. Onomkeerbaar is dit proces. Zij worden graag wat groter, wij daarentegen krimpen niet graag en kijken niet meer zo uit naar die volgende verjaardag.
Voor allen een veilig en succesrijk schooljaar!
Belleman
