All quiet on the western front.
Het zijn (voorlopig) rustige tijden in Ternat. Met rustig bedoel ik: je kan probleemloos mijmeren, of mediteren, terwijl je stilstaat in de file. Zet die opdringerige radio uit en luister naar jezelf, er is toch niets aan te doen en je opwinden is slecht voor je gezondheid.
Waar je gaat of staat, of liever rijdt, sta je stil. Elke straat wordt naarstig benut in de stille hoop dat je daar wat sneller en vlotter je bestemming kan bereiken. IJdele hoop zo blijkt al snel, alles dichtgeslibd. Het leven staat niet stil alhoewel dit even zo kan lijken.
Wie deze knoop kan ontwarren krijgt een kraslootje van Didier. Neen, het omgekeerde gebeurt. Steeds meer vrachtverkeer, trailers en shoppend volk uit de omgeving zoekt naarstig zijn plek op onze wegen. Er kan nog altijd wel een magazijntje bij. Je mag de klant toch geen vijf minuten verder sturen naar een naburige gemeente?
Als ik ergens anders moet uitleggen waar ik vandaan kom zeg ik steeds: “In de buurt van Brussel, daar waar alles stilstaat”. Een meewarige blik is mijn deel.
In de politiek is het ogenschijnlijk rustig hoewel, zo liet ik me althans vertellen, er in stilte ernstig gewerkt wordt. Rode balansrekeningen en dringend overleg met ambtenaren doen nieuwe bestuurders stilstaan bij de toekomst. Wordt het hier ook gedwongen stilstand of blijven er haalbare, lees betaalbare, mogelijkheden? Hopelijk dit laatste. Luisteren naar de burger zal hier de belangrijkste opdracht worden wil men verandering die te verantwoorden is. De mensen rekenen erop, dat voel je, dat hoor je.
Hier was de Sint zelfs een dagje later, waarschijnlijk stond hij met “Slecht Weer Vandaag” in de file. Hoewel…? Hebben paarden geen voorrang?
Denk een volgende maal (voor één keer) aan Belleman als je stilstaat. Driemaal diep inademen en de rust neemt de plaats in van de kwade zenuwen. Zen! Ik ga het zelf ook proberen want mijn bijrijder beweert dat ik me soms durf enerveren. Zou dit kunnen?
Goeroeman