De Ideale Wereld is een stukje Ternat.
Dit blijkt na het gesprek dat ik mag hebben met Otto-Jan Ham, de presentator en medebedenker van dit programma van Woestijnvis dat op Canvas loopt. Zijn hart ligt nog voor een stukje in Ternat. Hij wordt herkend, krijgt tussendoor een kus van een Loemekse vriendin en praat onbevangen over wat hem bezighoudt. Een gesprek zoals Otto-Jan ten voeten uit is: gedreven. Dochtertje Dolores (3,5) zorgt voor de nodige adempauzes.
Exoot in Ternat
Begin van de jaren 90 als ‘Hollander’ in een Ternatse klas? In een interview beschrijft hij zichzelf als de exoot van de groep. Niet te vergelijken met de klassamenstelling van vandaag. De job van papa Ham maakt dat Otto-Jan als peutertje uit Nederland naar Dilbeek verhuist. Ternat wordt echter zijn biotoop. Hij loopt hier school, eerst Sint-Angela, aansluitend Sint-Jozef. Tegelijkertijd sluit hij ook aan bij de Chiro van Lombeek. Het wordt een druk bestaan in Ternat zeker nadat Lieve (van de Kring) hem bij Manu zijn eerste pint tapt. Hij heeft de smaak te pakken en vindt er heel wat makkers aan de toog.
Ternat bevalt hem zodanig dat hij er ook komt wonen. Eerst boven de ‘”Witten”, de schoenhersteldienst in de Statiestraat, nadien naast Manu. De kat bij de melk? Kris en Timo worden goede vrienden. Zijn vriendin komt bij hem wonen in Ternat maar eenmaal ze op zoek gaan naar een echte woning, belanden ze in Halle, haar regio. Wie mij liefheeft, volge mij? Twee dochters hebben ze inmiddels: Dolores en Philippa. De jonge ouders zijn druk in de weer en de agenda dient verstandig beheerd.
Toch merk ik aan Otto-Jan dat hij zich thuis voelt in Ternat. Hij oppert zelf dat hij soms wel de ambiance mist van vroeger en dat hij de oude vrienden liever wat meer zou willen zien. Het familieleven in combinatie met de hectische mediawereld laat dit echter amper toe.
Stubru en verder
VJ, DJ, presentator van Stubru, Pukkelpop en Rock Werchter, maker van programma’s voor TV, soms acteur en muziekmaker. Je moet erkennen dat Otto-Jan een bezige bij is die amper weet stil te zitten. Met zijn ganse lichaam en sterke mimiek ondersteunt hij zijn natuurlijke gedrevenheid. Hij is niet voor één gat te vangen, daarvoor is de wereld rondom te boeiend.
Op dit ogenblik is hij het gezicht van “de Ideale Wereld dat al het zevende seizoen kent en verhuisde van Vier naar Canvas. Het schept een opening voor productiehuis Woestijnvis naar Canvas.
Otto-Jan krijgt in 2014 de Vlaamse Televisiester voor “Rijzende Ster” en voor de DIW de ster voor “Beste Informatieprogramma”. Humo’s pop-poll erkent het als “Beste tv-programma nationaal”.
Scenarist en columnist Marc Didden, niet van de minste, zegt van hem: “Otto-Jan Ham, Jelle De Beule en al hun medewerkers zijn uiterst zeldzame talenten wie geen strobreed in de weg gelegd mag worden. Geen Ha! van Humo is dus goed genoeg voor hen: alleen een volledig en met goud van 18 karaat verguld alfabet kan hun enig recht doen. Op hun beste dagen zijn ze grappiger, diepzinniger en snediger dan alle ‘Wat Als?’-en, ‘Auwch’-s en Geert Hostentotten bij mekaar. Als ik het voor het zeggen had, dan gaf ik deze jongens gewoon de sleutels van de Reyerslaan, 52.” Een compliment dat kan tellen in deze veeleisende wereld waar je even snel op je bek gaat als je beroemd wordt.
Authentiek
Otto-Jan is en blijft zichzelf. Ik noem zijn wereld die van de “georganiseerde chaos” maar dan wel van iemand die heel goed weet waar hij mee bezig is en waar hij naartoe wil. Oprechtheid en authenticiteit zijn hierbij geen ijdele begrippen. Fake en valse make-up worden ongenadig doorprikt ook al zorgt dit soms voor heibel in medialand.
Geen zelfverheerlijking of uiterlijkheden van het “stardom” maar wel de nodige zelfrelativering. Wie als gast naar de DW komt, weet waaraan hij zich kan verwachten. Hier gaat men verder dan normaal. Het is een stijl die geapprecieerd wordt, de mensen zijn er echt of worden minstens uitgenodigd om echt te zijn. Van de mooie Marissa tot de enige en echte Jan De Corte, allemaal passeren ze de revue. Een stoere vakbondsman kan er misschien minder om lachen maar wordt net als iedereen uitgenodigd om mee te doen in deze wervelende nieuwsshow die uiteindelijk moet leiden tot een betere wereld. Ze menen het deze bende van Woestijnvis, ze streven naar een ideale wereld. Wie andere, minder oprechte bedoelingen heeft, is best op zijn hoede.
Dat Otto-Jan van vele markten thuis is, bewijst zijn laatste programma “Hotel Römantiek”. Hier gaat hij samen met Sven De Leijer en Frances Lefebure met een groep 60-plussers naar Zwitserland op zoek naar romantiek. Geen belachelijk makerij maar wel echte feel good-tv die een geslaagde start kent.
Als ik hem vraag naar zijn ambitie komt vrij snel een eigen fictiereeks ter sprake en dan nog liefst een waar hijzelf de muziek voor schrijft. Mannen maken plannen. Voorlopig is er echter nog werk genoeg in televisieland.
De jongste dochter Philippa dient opgehaald in de crèche, tijd om naar Halle terug te keren. Dolores zorgt ervoor dat zijn gsm inmiddels helemaal plat is, spelletjes weet je…
Op naar de volgende uitdaging in het leven: de kinderen en de vriendin.
Belleman
