De weg is lang en niet altijd gemakkelijk maar kan zo leuk zijn!
Hoe is het met je spruiten?
Ik vroeg het recent nog aan een ervaren hovenier buiten onze gemeente. Ik was immers na bijna 45 jaar opnieuw op bezoek bij mijn vroegere retoricaleerkracht. Een man die wijsheid wist bekoorlijk te maken voor snotneuzen op ontdekkingsreis. Hij straalt nog steeds diezelfde wijsheid en rust uit. De rilling voor Griekenland gaat nooit meer over, zijn fout!
Ik hoorde diezelfde vraag (hoe is het met je spruiten?) ook tijdens het wachten bij de slager (ik had nummer 99, maar het ging vrij snel en kwaliteit vergt nu eenmaal een inspanning). Het antwoord was:” Goed, ze gaan in september naar school…” Het was duidelijk geen hovenier maar een jonge moeder die het woord spruiten meteen een andere invulling gaf.
Een mens zou al bijna vergeten dat het één september wordt…
Duizenden kinderen krijgen (hopelijk) hun plaatsje op school. Boekentassen staan klaar, nieuwe kleurpotloden gescherpt, de gekleurde boterhammendozen wachten op verrassende lunchpakketjes. De nieuwe laptop is meer dan om te gamen.
Voor de groteren vaak al de stap naar een andere school, andere leerpakketten en een strengere of lievere leerkracht. Voor sommige kinderen wordt het tevens de eerste kennismaking met de vreemde taal Nederlands, een absoluut toegangsticket voor onze samenleving.
Je kunt amper stappen of je wordt als peuter meegezogen in de ratrace die onderwijs in Vlaanderen eigenlijk wel is. Minstens tot je 18 wordt je in Vlaanderen in de school verwacht. Hoewel Vlaanderen kent geen schoolplicht maar een leerplicht. Dus je moet leren maar dit hoeft niet noodzakelijk te gebeuren binnen vier schoolmuren.
Natuurlijk is het makkelijker te voldoen aan deze plicht via de schoolinstelling maar toch, en het zijn er elk jaar wat meer, kiezen vaak oudere leerlingen voor hun eigen tempo via de Centrale Examencommissie. Dit flexibel leertraject biedt mogelijkheden maar vergt van de leerling in kwestie een grote discipline. Vaak zie je leerlingen hier hun schoolcarrière versnellen. Het biedt echter ook nieuwe kansen aan jongeren die het niet meer zien zitten binnen de klassieke schoolstructuur. Voor elk wat wils, maar niet zonder slag of stoot.
Als ik meekijk over het schoolmuurtje kan ik maar één ding zeggen: het was precies minder druk en stresserend in onze tijd, of vergis ik me? De hoeveelheid vakken, digitale agenda’s en buitenschoolse studieopdrachten doen me dit denken. Ben ik zelf vergeten hoeveel mijn favoriete hovenier -leerkracht van ons wel vroeg of ging het er inderdaad gezapiger aan toe?
Wat ik zeker weet is dat de school niet alleen kennis oplevert voor later maar ook een hoop mensen, vrienden, sommigen voor het leven. Want naar school gaan is en blijft toch op de eerste plaats een gebeuren dat onze sociale vaardigheden ontwikkelt en aanscherpt. De rijkdom van dit alles blijkt vaak pas nadien. Op het moment zelf kan het niet allemaal zo duidelijk zijn. Enige volharding is niet overbodig, gezien het rendement op termijn.
Het zal opnieuw druk worden in de gemeente, denk maar aan de overvolle Stationsstraat tijdens de spits. Voorzichtigheid is hier geboden want het jonge volkje neemt soms de bocht wat anders en vergeet wel eens dat er een fietspad ligt. Of toch niet?
Ik wens allen (kinderen, ouders, leerkrachten, directie) een vruchtbaar en leuk schooljaar met veel wijsheid en tijd voor elkaar, ook in de drukte.
Belleman
