Ik zag twee beren
“Kom hier dat ik je neus nog eens afveeg! Ben je nog pipi gaan doen?”
“Leg die telefoon nu toch eens weg en eet je brood op!”
Mogelijke conversatie morgen twee september aan de keukentafel. Afhankelijk van de leeftijd van je snotneuzen die na twee maand verwildering en misschien vlaggenzwaaien op één of ander festival opnieuw in het keurslijf van de school moeten gepropt.
Het is immers belangrijk dat ze een goede opleiding krijgen, leren onder welke vorm ook is immers de sleutel tot het leven. Vroeger bleven we meestal onder de kerktoren nu zien we al humanioraleerlingen hun ouders in tranen achterlaten bij hun vertrek naar Canada, voor drie maanden of langer. De Canadese beren zullen schrikken van het jonge volkje dat net de blokjes op de tanden is ontgroeid. Alles moet blijkbaar vroeger en sneller.
Nochtans is rust een van de belangrijkste voorwaarden om iets deftigs te kunnen doen. In alle kalmte thuis je schoolwerk doen, een stil lokaal waar ieder zijn ding doet, het kunnen mooie leermomenten zijn die je op weg zetten.
Hopelijk garanderen bestuurders groot en klein deze rust aan de schoolbevolking. Als je merkt welke plannen en intenties er nodig dienen geformuleerd en hoe politiek zich nodig komt mengen. Tja het is dan ook het grootste budget van de Vlaamse begroting en een zaak waar iedereen vroeg en laat mee te maken heeft. Erger nog: iedereen heeft er verstand van!
Aan de net de pamper ontgroeide kleinste of (verliefde) bakvis: ik wens jullie de nodige pedagogische rust om te evolueren naar mooie jonge mensen die op termijn het verschil gaan maken. Oude krokodillen die berusten in non-beleid lopen er al genoeg in Vlaamse velden. Changez, plaats voor Canadese beren?
Succes en wees voorzichtig met die fiets en ouders: rijd niet tot op de stoep van de school!
Belleman
