Koesteren
In België is met 55% van de stemmen het woord koesterkoffer hét Woord van het Jaar 2017 geworden. Definitie van koesterkoffer: "koffer met tastbare herinneringen om een jong gezin te ondersteunen na het verlies van een kind".
Deze eerste zinnen haalde ik letterlijk van de site van “Van Dale”, je weet wel van den dikken…
In Nederland werd gekozen voor het woord “appongeluk”: een ongeluk dat gebeurt naar aanleiding van het bedienen van de smartphone tijdens het rijden met de wagen.
Dat wij in België, zeg maar in Vlaanderen, kiezen voor een ander woord dan Nederland illustreert het anders denken en voelen van twee naties die nochtans (min of meer) dezelfde taal spreken.
Een appongeluk is een veel ‘nuchterder’ term of woord dan een koesterkoffer. De “koffer” biedt heel wat plaats voor herinneringen, gevoelens, emoties. Dit dan nog gecombineerd met het toch wel mooie woord “koesteren” en je leest een sterk woord waarbij verdere uitleg overbodig is.
Met de eindejaarsfeesten in zicht krijgen dergelijke momenten van koesteren opnieuw hun terechte plaats. De koesterkoffer kan geopend, voor de herdenking van kinderen maar ook als herinnering aan allen die ons dierbaar zijn en blijven, groot en klein, jong en oud.
De materiële koopwoede die gepaard gaat met deze eindejaarsfeesten, kan niet verbergen dat de echte waarden van onze samenleving niet in een verpakking met dure strik hoeven te zitten. Niet het “hebben” maar het “zijn” eist zijn ware plaats op. We durven het vergeten, meegezogen in de gekte van Jingle Bells. Kan geen kwaad, het mag even gek zijn.
Als het er echt op aan komt, vallen we toch terug op die zaken waar het in ons bestaan werkelijk om gaat. Het wordt de periode om te koesteren, de tijd van “vrede voor alle mensen van goede wil” of zoals de betreurde Wannes Van de Velde zong: “Kerstmis is diejen dag dat ze niet schieten”…
Een betere wens kan ik niet verzinnen voor jullie allen. Behouden en warme feesten!
Belleman