No Tomorrow -
Land… Onze doorluchtige zat met gefronst voorhoofd aan zijn presidentieel eiken bureau. De frons was diep en op te merken in het ochtendlijke tegenlicht van het nabije raam dat ook wat eerste lentesneeuw droeg.
De reden voor de immense frons lag voor hem open geplooid tussen zijn grote harige handen.
Een jonge dame had hem een tijd geleden een brief geschreven. Onze Doorluchtige ontvangt niet zo gauw meer brieven van jonge dames en dit was dan nog een ondernemende want ze deed een voorstel. Geen oneerbaar! Neen, ze vroeg of onze Onafhankelijke Republiek Overnelle niet de locatie kon zijn voor een aflevering van Tomorrowland. Tomorrowland, wist onze Roerganger veel!
Simonneke zocht het op en het bleek in het naburige buitenland een nogal populair festivalletje met gekke toestanden en volwassen snotneuzen die van alle uithoeken van de wereld afzakten (behalve Devenderp). Geen probleem onze luchthaven op den Bieshoop was hierop voorzien.
Onze Doorluchtige Voorzitter voelde zich in eerste instantie vereerd en zag het wel zitten al dit vreemde, jonge volk over de vloer te krijgen. Maar niks voor niks? Hij vroeg daarom aan de onderneemster van Morgenland een vergoeding, niet uitzonderlijk vond hij gezien de grootte van de organisatie.
Het antwoord dat voor hem lag was negatief. Negatief! Hij had twee tickets gevraagd, voor Angèle en zichzelf, voor het concert van een bejaarde rockband in het naburige, weliswaar buitenlandse stadion. De tickets kosten veel te duur aldus Tomorrowland, ééntje zou nog maar net gekund hebben, maar zeker geen twee!
Gisteren zag onze Voorzitter de ondernemende dame en haar discobar in één of ander skioord, de crisis leek veraf. Hij besefte meteen dat ze daar waarschijnlijk tevreden waren geweest met één gewoon toegangskaartje… zonder eten en drinken. Maar ja dat is dan ook maar een skioord en geen Onafhankelijke Republiek. Noblesse oblige!
Belleman