Pardon mevrouw
Zegt de meneer die duidelijk belangrijk moet zijn want hij draagt een stropdas en er loopt een schaduw achter met een map en een doos krijtjes. De mevrouw die nog in haar ochtendjapon staat laat beiden binnen zonder vragen te stellen, gepakt op snelheid als ze is
De krijtjesman begint stippellijnen te trekken op de wat verweerde vloer, tenslotte woont de mevrouw in het huis waar ze werd geboren en vertoont het tekenen van een doorleefde familiegeschiedenis. Stropdasman geeft nauwkeurige aanwijzingen zodat enige fout totaal, maar dan ook totaal uit te sluiten is. Aan de achterdeur gekomen schakelt krijtman over op een donkerblauwe wasco en trekt de lijn verder over het ongelijke terras tot het gele gazon. De vette wasco is ook al merkbaar aan zijn uitgerafelde broekzak, hij heeft waarschijnlijk ook al ergens anders zijn huiswerk gemaakt.
“Mag ik vragen wat jullie hier komen doen”, durft de eigenares haar uiteindelijk met iel stemmetje af te vragen. “We zijn van Infrabel madam en we komen het tracé uitstippelen voor de nieuw tunnel onder onze spoorweg.” “Moet dit recht door mijn huis?” hoort krijtman de vrouw nog verschrikt vragen.
“Ge zijt hier niet de enige hé madam, jullie zijn met veertien, niet komen zagen! Als ge klachten hebt kunt ge bellen naar Infrabel of beter nog naar de schepen die ons met dit oud dossier opnieuw heeft wakker gemaakt. Als ge wilt geeft ik u zijn telefoon!”
Wit als het witste krijtje van de krijtman zakt de mevrouw in mekaar en hoort ze nog net de stropdasman zeggen: ”Lap nog eentje allé bel maar den 100, die weten al de weg! Die Ternatse cinema mag gaan stoppen! Ze moeten ons gerust laten hé zeg en als ze een tunnel wensen dat ze zelf enen graven, nondestoemme!”
Belleman
