Sla eens een (gebakken?) balletje
Wat bedremmeld stond hij voor deur van onze Doorluchtige Voorzitter van onze Onafhankelijke Republiek Overnelle. Hij had vijfmaal dienen aan te dringen voor deze afspraak. Hij was één van de grootste vastgoedmagnaten, eigenaar van de ploeg van de grootste stad en golffanaat. Dus geen klein mannetje?
Toch hadden de zenuwen zich van hem meester gemaakt. Wat hij kwam vragen was dan ook niet alledaags. Hij had zijn oog laten vallen op een groot terrein in onze Republiek waar hij naar analogie van een kustgemeente een golfterrein wou inrichten met wat noodzakelijke andere voorzieningen zoals helikopterhaven en wat luxe lofts.
“Binnen” werd er geroepen van de andere kant van de imposante eiken deur. Hij droogde nog eenmaal het zweet van het gladde gelaat en trad binnen. Het zonlicht achter de grote bureaustoel (het leek eerder een troon) verblindde hem.
“Voor wat ist, want ik heb niet te veel tijd.” Toen de magnaat zijn groots plan ontvouwde voor de kritische ogen van onze Grote Roerganger werd deze stiller en stiller, niet zijn gewoonte.
“Vouw dat hier maar op, in onze Onafhankelijke doen we niet mee aan dergelijke projecten” was het korte antwoord. De magnaat had nog nooit zo een antwoord gekregen tenzij in eerste instantie van Zoealleken.
“Hier komen geen rijke luiswoningen en witte balletjes, we hebben onze grond nodig voor onze paardenliefhebbers!” was de laatste zin die de magnaat nog hoorde roepen toen hij onthutst zijn Bentley startte. Hoe ging hij dit moeten aanpakken spookte door zijn altijd bezige hoofd. Onze Voorzitter schonk zich een geuze in, stak een Oliva sigaar op en leunde ontspannen achterover. “Niet met de Republiek!” zag ik hem denken.
Onze ongerustheid werd echter verder gevoed: wat gebeurt er als onze President verdwijnt?
Balleman