Vladje
Hij was waarschijnlijk zo’n een ventje dat in het klasje alle aandacht had voor de les en juf Kalinka. Een ogenschijnlijk brave leerling die tijdens het oudercontact bij meester Pjotr enkel lovende opmerkingen kreeg en waarvan de ouders dachten alles OK. We hebben toch geluk met ons Vladje…
Wat de meesten toen niet wisten maar bepaalde kinderen wel voelden, was het achterbakse gedrag waarbij bewust andere kindjes werd pijn gedaan. In alle stilte werd de speelplaats geterroriseerd, de omgeving merkte het niet. De handigste klasgenootjes beseften dat met hem meedoen de oplossing was om zelf gespaard te blijven van zijn stiekem, venijnig gedrag.
Zo bleef hij ogenschijnlijk een voorbeeldig ventje terwijl hij in werkelijkheid evolueerde tot een grote pestkop en sadist. Vier stippen op de hand, liefst met uitwisbare stift, volstonden niet om dit gedrag te doen stoppen. Hij was er eentje waarvan ik op voorhand besefte dat mijn gegeven strafstudie geen moer zou uitdoen.
Vandaag zitten we nu met die psychopaat annex berenjager en de oligarchen die hem omringen. De wereld doet net iets meer dan toekijken maar de gewone mensen zijn opnieuw het slachtoffer. De juf en de meester hebben het opnieuw te laat opgemerkt. Het bloed van een volk lijkt niets waard, hun gezin kan dienen als schietkraam voor een complete gek waarvan de geest gedreven wordt door macho machtswellust.
Ik stop ermee… Tristesse neemt over.
Ik dacht dat ons normale leven na de vieze russen (corona) opnieuw ging hernemen. Maar de echte vieze Rus oordeelde er anders over. Hopelijk komt de voornaamste reactie van het eigen Russische volk? Wij weten in het (voorlopig) veilige Westen wat doen: klagen over de prijs van de gas en de olie.
Belleman, verbouwereerd en gechoqueerd.