Werken met hart en verstand
Het zou een mooie verkiezingsslogan kunnen zijn van deze jonge dame.
We hebben het over Anna Parys die we naar aanleiding van haar aanstelling tot Voorzitter van het Bijzonder Comité van de Sociale Dienst (vroegere OCMW, nu BCSD) opzochten om te polsen naar haar intenties als jonge Ternatse politica. Een jong veulen en een wat afwachtende Belleman, zelf wat verstoord door de malversaties van de laatste dagen in een belangrijk Ternats dossier en een verdeeld schepencollege. Evident is het niet deze dagen in de politiek en toch werd het een hoopvol gesprek. De jeugd heeft wat te bieden.
Anna is een recente doctor in de diergeneeskunde/virologie en werkt op Sciensano waar ze een collega is van ons aller Steven Van Gucht die we kennen door corona, zijn buurvrouw, nieuw lief en zijn baard. Anna, een verstandig hoofd dat ook een groot hart durft tonen zo blijkt in de loop van ons gesprek.
Haar vader, oud-burgemeester Ronald Parys, was geen donkere wolk boven haar keuze voor de politiek maar ook niet de hemelbereider. Van nepotisme kan men hier moeilijk spreken, zij zocht zelf haar plaats in het delicate Ternatse politieke landschap. De klassieke strekkingen liet ze aan haar voorbij gaan, ze koos voor het nieuwe Voor Ternat.
Het was nog maar een paar maanden voor de verkiezingen van oktober 2018 dat de beslissing uiteindelijk viel om “mee te doen”. Ze werd van de eerste keer verkozen en ze opteerde resoluut voor het BCSD. Ze zit al vier jaar als gewoon lid in de raad en ook in de gemeenteraad als ze nu op 1 januari wordt aangesteld als Voorzitter in opvolging van veteraan Marc Faes. Ze verdeelt haar tijd op een gezonde manier tussen haar werk op Sciensano en het Sociaal Huis in Lombeek.
Gepolst naar haar bedoelingen de laatste twee jaar van deze legislatuur is ze realistisch. Ze beseft hoeveel er op deze sociale dienst afkomt en hoe hard het personeel dient te werken. Het aantal dossiers stijgt elke maand en hiervoor zijn sterke medewerkers nodig. Ze wil daarom deze mensen ondersteunen en geruststellen zodat ze met hun ervaring en kennis in staat blijven dit noodzakelijke werk te doen. Het heeft volgens haar geen zin om als jonge politica te komen aandraven met grote plannen en een spectaculaire visie als de medewerkers dagelijks kampen met een (te) zware werklast. De werklast moet beheersbaar blijven, uitbreiding van medewerkers is dan ook aan de orde.
Ze wil voor hen bereikbaar zijn en in open gesprek kijken wat kan. Als ik haar vraag wat haar politieke toekomst brengt krijg ik een verrassend antwoord. “Ik zal mezelf na deze zes jaar oprecht evalueren. Als ik kan evolueren in de richting die ik wens en ik werkelijk iets kan bijdragen aan een verbetering van het beleid voor de Ternatse mensen doe ik verder. Als politiek verantwoordelijke dien je immers verantwoording af te leggen tegenover je mensen, persoonlijke ambitie is niet belangrijk als je niet functioneert. Politiek is er niet voor mij, maar voor de mensen. Als ik zelf vaststel dat ik geen meerwaarde beteken, eindigt het .”
“Wil je niet graag burgemeester worden “is een laatste logische vraag die bij me opkomt en die me niet werd ingefluisterd door haar vader… “Dat zien we nog wel, ik heb nog heel wat te leren en dergelijke grote verantwoordelijkheid is (voorlopig?) nog ver af.”
Als ik in een nieuwe plensbui in mijn wagen stap kan het hondenweer me eigenlijk niet veel schelen. Ik heb een mooi verhaal gehoord deze middag. Opnieuw van de jeugd, worden we dan toch ouder?
Belleman
.jpg)
